No.105334
Το ίδιο ισχύει και για τους Ρωμαίους, μόνο που αντί για τους Πελασγούς, ήταν οι Αβορίγινες και οι Ετρούσκοι. Μιλώντας περισσότερο για την Πελασγική θρησκεία, λάτρευαν μια Αγροτική Ιερογαμία Παρθένα θεά από το βουνό ως Μαρί στη χώρα των Βάσκων (που κατοικούν στα βουνά), Κυβέλη στην Ανατολία (ονομαζόμενη θεά από το βουνό) και Μπριτόμαρτις στην Κρήτη (ονομαζόμενη θεά από το βουνό) και ο σύζυγός του, ο θεός της βλάστησης που συνδέεται με τον ήλιο και τον ταύρο που πεθαίνει και ανασταίνεται (όπως ο Babai, ο Dyonysus, ο Fufluns, ο Attis, ο Adonis, ο Velcanos, κ.λπ.). Λάτρευαν ένα ολόκληρο πάνθεον από χθόνιες (συνδεδεμένες με τον κάτω κόσμο) θεότητες. Ο Ηρόδοτος ανέφερε ότι οι Πελασγοί λάτρευαν τους Καβείριους (μερικοί αριθμοί που συνδέονται με την Κυβέλη και την Άττις), γνωρίζουμε από άλλους πελασγούς χθόνιους θεούς που επέζησαν ως Ποσειδώνας (πελασγός θεός του σεισμού), Ρέα, Δήμητρα, Αθηνά, Εκάτη κ.λπ. και η προοπτική της Σαρδηνίας, είναι σχεδόν το ίδιο, το πάνθεον ήταν γεμάτο με χθόνιες θεότητες που συνδέονται με τους μεγαλίθους, τα νερά, τα βουνά και τα δάση που υποθέτω ότι στην Ελλάδα επέζησαν ως Νύμφες και μικρότερα ντόπια νούμερα (όπως η θεά του βουνού Britomartis). Οι Μινωίτες, όπως οι Σαρδηνοί, έφτιαχναν τόνους αγαλμάτων σχετικά με την ιερογαμία που προσαρμόστηκε από τον ηλιακό αγροτικό θεό ταύρου που πεθαίνει και ανασταίνει και από την παρθένα θεά του βουνού και τα χθόνια νούμερά της.