/b/ - Random

Ώστε αυτή είναι η ισχύς του Έλληνα γιουτιούμπερ…

ἐν νόῳ ἔστιν ὅτε ἔπεισι χρόνος καθ’ ὃν ὁμοῦ ἦμεν
ὥς ποτε ἔφησθα ὣς χαίρειν ὥστε θάνοις
λόγον ἐμωυτῷ ἔδωκα ὡς χρηστὴ ἔς με εἴης
ἐμουνούμην μέντοι σῇ ἐν ξυνουσίῃ
ἀλλὰ τοῖον ἔρος ἐστὶ ἄλγος οἷο ἔτι μέμνημαι
ξυνεθίζοιό κεν τινὶ λύπῃ
ὥσπερ ἀπόλυσίς τις τοῦ τέλους
αἰὲν τοῦ τέλους
ὅτε οὖν εὕρομεν μὴ ἀλλήλων αἰσθάνεσθαι
εἶπας γοῦν φίλους ἡμᾶς μενεῖν
ἀλλά γε προσιέμαι τὸ τέλος λαβεῖν
ἀλλ’ οὐ χρῆν σε μεταστήσασθαί με
προσποεῖσθαί τε μήποτε γεγονέναι
εἰς οὐδέν τε ἀγαγεῖν ἡμᾶς
καὶ οὔποτε ἐπιδεᾶ με σοῦ εἶναι ἔρωτος
ἀλλ’ ὡς ξείνῳ μοι χρᾷ
καὶ τοῦτο ἀλγεινὸν
οὐκ ἔδεέ σε οὕτω ἐκκλῖναι
κελεῦσαί τε σοὺς φίλους τὰ γραμματεῖα ἐξαλεῖψαι
μεταβαλεῖν τε σὸν ἀριθμὸν
οὗ ὅμως τοι, οἶμαι, οὐ χρείαν ἔχω
νῦν δέ ἐσσι τις ἣν δὴ ᾔδειν ποτὲ
ἐπὶ νοῦν ποτε ἐπῆλθε ὁσάκις με λυποῖς
καὶ πείθειν με πειρῷο ὡς ἄρ’ αἴτιος εἴην
ἀλλ’ οὐχ οὕτω βούλομαι ζῆν
ἐπιλέγων ὅσα ῥήματα φθέγγεαι
ἔλεγες οὐχ οἵαν τε εἶναί με μεθεῖναι
καὶ οὔποτέ με καταλήψεσθαί σε προστετηκυῖαν
ᾧ τινι ποτὲ εἰδείης
ἀλλ’ οὐ χρῆν σε μεταστήσασθαί με
προσποεῖσθαί τε μήποτε γεγονέναι
εἰς οὐδέν τε ἀγαγεῖν ἡμᾶς
καὶ οὔποτε ἐπιδεᾶ με σοῦ εἶναι ἔρωτος
ἀλλ’ ὡς ξείνῳ μοι χρᾷ
καὶ τοῦτο ἀλγεινὸν
οὐκ ἔδεέ σε οὕτω ἐκκλῖναι
κελεῦσαί τε σοὺς φίλους τὰ γραμματεῖα ἐξαλεῖψαι
μεταβαλεῖν τε σὸν ἀριθμὸν
οὗ ὅμως τοι, οἶμαι, οὐ χρείαν ἔχω
νῦν δέ ἐσσι τις ἣν δὴ ᾔδειν ποτὲ